หลบหนีความจริง ทิ้งตัวลงนอน
แต่ภาพความจำกลับย้อนเรื่องราวดีๆ
ให้เกิดขึ้นในความฝัน
รอยยิ้มที่เราเคยมีให้กัน
ทุกช่วงเวลาเหล่านั้นที่เหมือนเดิม
กลับสลายไปตอนตื่นขึ้นมา
มันทรมานเหลือเกิน ฉันทรมานเกินไป
แล้วเมื่อไร เมื่อไร เมื่อไร
เมื่อไรจะลืม เรื่องราวของเรา
เมื่อไรมันจะถูกลบ และเลือนหมดไป
ในใจยังคงเฝ้าคอย
สิ่งที่ยังเหลือมันก็คือร่องรอย
ของการโดนทำร้าย หัวใจวันนั้น
ให้ข้างในเกิดรอยแผล
ที่ยังไม่มีวี่แวว จะลบเลือน
ต้องใช้เวลานานเท่าไร แผลในใจจะหาย
กลับมาเหมือนเดิม หรือไม่มีทางอีกเลย
มันทรมานเหลือเกิน ฉันทรมานเกินไป
แล้วเมื่อไร เมื่อไร เมื่อไร
เมื่อไรจะลืม เรื่องราวของเรา
เมื่อไรมันจะถูกลบ และเลือนหมดไป
ในใจยังคงเฝ้าคอย
สิ่งที่ยังเหลือมันก็คือร่องรอย
ของการโดนทำร้าย หัวใจวันนั้น
ให้ข้างในเกิดรอยแผล
ที่ยังไม่มีวี่แวว จะลบเลือน
ความทรงจำที่ยังมีอยู่
(ยังติดอยู่ในใจฉัน)
ยังคงเวียน ยังทำร้ายใจให้เจ็บ
(ต้องเจ็บไปถึงเมื่อไร)
ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้เมื่อไร ถึงจะลืม
(ถึงจะลืม)
เมื่อไรจะลืม เรื่องราวของเรา
เมื่อไรมันจะถูกลบ และเลือนหมดไป
ในใจยังคงเฝ้าคอย
สิ่งที่ยังเหลืออยู่ มันคือร่องรอย
ของการโดนทำร้าย หัวใจวันนั้น
ให้ข้างในเกิดรอยแผล
ที่ยังไม่มีวี่แวว จะลบเลือน
ให้ข้างในเกิดรอยแผล
ที่ยังไม่มีวี่แวว จะลบเลือน
ไม่ลบเลือน (ไม่ลบเลือน)